vrijdag 25 juli 2014

Bloed Taboe in Kathmandu, deel 3

In Nepal heb ik een permacultuur boerderij bezocht dat de sociale onderneming Dharti Mata van Claire Lin uit Taiwan huist. Hun missie is eco-en vrouwvriendelijke producten maken voor vrouwen uit Nepal en daarbuiten. Klik hier voor deel 1 of deel 2.

Van de Boerderij naar Buiten
Studenten en bezoekers van de Hasera Permaculture farm, de dorpelingen en expats op de Farmer’s Market zijn momenteel de grootste klanten. Ook heeft ze connecties met organische winkels in Taiwan en Hongkong. Momenteel werkt ze aan pakketjes die ze via de post kan versturen. Wie geïnteresseerd is voor een aankoop van een pakketje (dat uit 6-8 pads bestaat en ongeveer 10-20 euro zal kosten plus verzendingskosten), kan Claire als volgt bereiken: 



Je kan haar ook elk weekend ontmoeten op de Farmer’s Market in Kathmandu. Ze vertelde me dat alle reacties interessant zijn. Een Frans meisje deed alsof ze haar standje niet zag, maar viste wel stiekem een businesscardje en belde haar na de markt op. Anderen vrouwen zijn wel meer zelfzeker en komen zelfs terug om meer te kopen. Ook mannen kopen dit voor hun vriendin, moeder, zus… Sommige Westerse vrouwen zeggen dat ze tampons gebruiken. Andere mensen denken dat ze hoesjes voor mobieltjes verkoopt. De Nepaleze vriendin die mij op haar producten gewezen heeft, vertelt me dat ze het al enkele maanden gebruikt. „Het is heel comfortabel. Soms wil ik het blijven aanhouden, ook al is mijn menstruatie afgelopen.” Ze gebruikt het alleen tijdens de meer lichtere dagen. Tegen het wassen kijkt ze niet op. Ze doet dit niet uit economische redenen, want ze komt uit de rijkere klasse en kan zoveel maandverband kopen als ze wil. Haar moeder heeft haar echter geleerd om zo weinig mogelijk te consumeren en duurzaam mogelijk te leven. In Nepal leeft alles langer. Terwijl mijn panty’s na twee dagen al niet meer bruikbaar zijn, zou ze bij de verkoper gaan klagen als haar panty’s voor twee jaar gescheurd zijn. Dit idee van de katoenen inlegkruisjes past perfect bij de oosterse filosofie dat het enige waarvan je meer wil hebben een betere natuur, gezondheid en geluk is.  

Mijn eigen evaluatie - bloeding in Pakistan
Twee weken later kon ik mijn nieuwe aankoop zelf testen. De test was meteen groot, omdat ik me op een roadtrip in de Himalaya van Pakistan bevond, met mannelijke vrienden. Ik was liever thuis geweest, met andere vrouwen, of eigenlijk helemaal alleen, waar ik dit in alle rust kon ondervinden. Toch besloot ik de test niet uit te stellen. Voor de zwaarste dagen gebruikte ik een tampon. 
Ik bewaarde de bebloede inlegkruisjes in een papieren zakje. Wanneer ik in een familiehuis van een van mijn vrienden een eigen badkamertje kreeg voor een nacht, waste ik deze met koud water. Ik was verbaasd hoe snel het bloed oploste. Ik wou dat ik dit weetje eerder wist, want ik heb enkele onderbroeken verspild aan bloedvlekken. Ik droogde deze buiten, maar wel uit het zicht van mijn mannelijke vrienden. Ik denk niet dat ze hiervoor klaar zijn. De vrouwen van hun familie merkten wel op wat ik aan het doen was en vroegen me erachter. Ik werd een beetje rood. In de Pakistaanse cultuur, zeker in de meer afgelegen berggebieden, wikte en woog ik mijn woorden af. Vrouwen lopen hier met dupeta’s en burka’s rond, zogezegd uit eigen keuze, maar indirect door de starende blikken van de man die hen oncomfortabel maken.   
Ik legde het concept uit. Ze werden super enthousiast. Ze stelden me ook vragen over tampons. Hun nichtjes in USA hadden dit al laten vallen. Ik haalde een tampon uit de verpakking en legde het concept uit. De vrouwen giechelden. „We kunnen dit niet gebruiken. Niets kan in ons zijn,” zei ze. Ze bestudeerden wel aandachtig de katoenen inlegkruisjes. „Dit is veel beter dan wegwerpmaandverband,” zei een van hen. „Het voelt ook zachter aan.” 




Ik wou dat ik een heel koffer vol lovelady’s had. Deze vrouwen waren echte gastvrije schatten en leefden in een van de mooiste gebieden ter wereld, die echter ook door plastiek geteisterd worden. Zij verbranden plastiek. Ik had hen graag een beetje meer comfort willen geven waarmee ze hun dochters en de natuur om hen konden beschermen. Het is misschien een vreemd geschenk, puur omdat het verbonden is aan taboe’s, maar misschien is dit wel een van de beste cadeau’s die we kunnen meenemen, een stukje katoen en een beetje wijsheid, gevuld met zin voor positieve verandering. Ik ben van plan om met mijn lovelady’s aan een wasdraad mijn Vlaamse tuin kleurrijker te maken. Ik hoop dat de buurvrouwen het zullen zien.  

Extra noot:
In België kan je ook katoenen inlegkruisjes vinden in de meeste ecologische winkels. Daarnaast bestaat er ook de "moon cup" dat misschien zelfs nog meer gemakkelijker is dan een inlegkruisje.  Meer informatie: http://www.kudzu.be/nl/winkel/categorie/i/47400 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten